Fobia jest szczególną postacią zaburzeń lękowych, które objawiają się irracjonalnym i przewlekłym lękiem przed konkretnym przedmiotem, osobą lub aktywnością społeczną. Lęk przed niebezpiecznym zwierzęciem spotkanym na drodze jest czymś naturalnym, natomiast jeżeli już sama fotografia tego zwierzęcia wywołuje ogromny niepokój, możemy wnioskować o istnieniu fobii.
Dość powszechna jest fobia społeczna, czyli lęk przed nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi lub lęk przed znalezieniem się w konkretnej sytuacji społecznej. Częstość jej występowania szacuje się na 3-4% a jej początek zauważyć można najczęściej w okresie dojrzewania. Funkcjonowanie osób cierpiących na fobię społeczną jest często zaburzone. Chorzy obawiają się oceny innych i tego, że ich zachowanie spowoduje upokorzenie i zażenowanie. Poprzez unikanie wszystkich sytuacji, które mogą do tego doprowadzić (np. kontakty towarzyskie, przebywanie w nowych miejscach), chorzy mają mniejsze szanse na zawieranie relacji partnerskich, znalezienie satysfakcjonującej pracy.
Obok fobii społecznej istnieją fobie specyficzne charakteryzujące się lękiem przed konkretnymi przedmiotami lub sytuacjami. Należą do nich między innymi:
Trzecim rodzajem fobii jest agorafobia, czyli lęk przed znalezieniem się w miejscu i sytuacji, z których ucieczka jest trudna lub niemożliwa. Może to być lęk odczuwany podczas korzystania z komunikacji publicznej, lęk przed znalezieniem się na otwartej lub zamkniętej przestrzeni.
W leczeniu fobii szczególnie skuteczne okazały trzy terapie behawioralne: desensytyzacja, ekspozycja oraz modelowanie.
Cofnij